Ён ажаніўся з маладой,
Стаў жыць з двума —
З ёй і бядой.
Бяды у тым прычына,
Што сам ён, як жанчына
Пакутуе й малодка —
Што грошы ёй?
Што шмоткі?
Шлюб па разліку — язва,
Не муж, а толькі назва.
Ці ж кветка і ражон — сям’я?
А ён пакутуе ўдвая —
Ідзі яно ўсё прахам.
Ён ноч чакае з жахам.
Ёй ноччу трэба «рысака»,
А ён на бок — і храпака.
Яму секс толькі сніцца...
Нашто было жаніцца?