Сезон паляўнічы адкрыты.
О гэта, уцех адкрыццё!
І будзе штодзённа забіта
Братоў нашых меншых жыццё.
І стрэлы пакоцяцца ліха,
Ад рэхаў аглухне зіма.
І будзе шукаць лось ласіху,
А заяц сяброўку зайчыху,
Й ліса будзе, плачучы ціха,
Гукаць тых, каго ўжо няма.
А потым ад доз алкаголю,
Ля вогнішча здзейсненых мар,
Дадуць паляўнічыя волю
Эмоцыям палкім, як жар.
І смачна (даруй гэта, Божа)
Гучаў над забітымі смех:
— О як той кульнуўся прыгожа!
— А гэты дык пысай у снег!..
Па лесе рог трубіць і кліча
Сабак, незаменных сяброў.
І стыне ад куль паляўнічых
На снезе бязвінная кроў.