Завіруха блытае
Ўсе мае намеры.
Ой мяце, сярдзітая —
Ні нагой за дзверы.
Ах слата няспынная,
Колкая якая.
Дзесь мяне адзіная,
Любая чакае.
Ой слата нязваная,
Зімка-гаспадыня.
Вунь, мая каханая
На марозе стыне.
Заінела, беліцца,
Як Снягурка ў казцы.
Не лютуй, мяцеліца,
Ў твар дзяўчыне-красцы.
І стаіць бялюткая,
А вакол завея.
Распранýты, хутка я,
Выбег да яе я.
Бег усхвалявана я
Бег я, як ніколі...
Ды мая спатканая,
Гэта — не каханая,
А бярозка ў полі.