У школе,
Сям’і,
Нас вучылі нязменна
Свой шлях самастойны
шукаць у жыцці,
Каб кожны мог
адукаваным, пісьменным,
Да мэтаў сваіх
без памылак ісці.
Памылкі у школе —
на дошцы, у сшытках,
Спраўлялі настаўнікі,
дома — бацькі.
Нялёгка даваліся
Ведаў здабыткі,
Лягчэй — пасля бацькавай
з дзягай рукі.
Які гэта гонар
пісаць без памылак!
А малапісьменнасць людзей —
цёмны лес.
Цяпер чалавецтва —
у ведах асілак
І з ім —
Навукова-тэхнічны прагрэс.
На маці-Зямлі
не бывае зацішша,
Буяніць,
Драпежнічае чалавек.
Хтось малапісьменны
гісторыю піша —
Вунь колькі памылак
ад веку у век.
Напэўна,
У малапісьменных пісакаў
Няма ні настаўнікаў
і ні бацькоў...
Вунь зноў на зямлі
хтосьці горка заплакаў —
Крывавяць радкі
на старонках вякоў.