Ступаю праз парог
Штодзённа з хаты ў хату,
Пачатак ён дарог,
За ім пакуты й святы.
Ў чужой далечыні
Сярод усіх блуканняў,
Гадзіны лічым, дні,
Да хуткага вяртання.
І ў пальмавых краях,
Хоць бачым цудаў многа,
Шчаслівыя ўдвая
Ля роднага парога.
Вы здзіўлены, чаму
Маленства наша сніцца?
Нам хочацца таму,
Найпершаму свайму
Парогу пакланіцца.