Як будзённа гучыць гэта
Й проста
У жыцці, наўздагон чалавеку:
Чалавек паважанага ўзросту,
Чалавек паважанага веку.
Думка гэта
Заўжды азначала
Без прыдуманасці,
без двухкосся,
Што пражыта гадоў —
Ой, не мала,
Значна болей,
чым жыць засталося.
Але ўсё-такі,
скажам між намі,
Як бы што ні гучала прыгожа,
Чалавек кожны
толькі гадамі,
Паважаным лічыцца не можа.
Я скажу
Без запінкі-хвілінкі,
Калі, можа, не ведае хтосьці:
Паважацца павінны
Учынкі
І паводзіны ў кожным узросце.
Я дадам,
Каб развеяць сумненні,
Й светапогляд змяніць учарашні:
Паважацца павінны
Здзяйсненні,
Незалежна ад сталасці нашай.
Патлумачу,
Каб знікла туманнасць —
І ваганне з туманнасцю згіне:
Паважацца павінна
Адданасць
Роднай маці і маці-Радзіме.
Вось калі
Мы жыццё будзем поўніць
Творчай працай,
Без заклікаў шкодных,
Вось тады
Нас нашчадкі запомняць,
Як людзей
Паважаных і годных.