Паводка веснавых пачуццяў
Душу запоўніла маю.
Я да блакіт-нябёс імкнуся,
Вясны празрысты водар п’ю.
Я хмелем веснавой адлігі
Яшчэ душу не наталіў.
А тое, што інтрыгі-крыгі
Вакол — іх паглыне разліў.
Нягледзячы на перашкоды,
Святкуе сонечны прамень.
Імкнуцца веснавыя воды
За марамі, у новы дзень.
Чакаем мы з вясной спаткання
Таму, што кожнаю вясной
Жыццё, душа, вясна, каханне
Зліваюцца ў адно жаданне
І плынню робяцца адной.