Нядбайнасць, млявасць —
цені нашы клятыя,
Праз іх жыццёвы шлях наш
не прамы.
Цярпенне й праца —
нашы памагатыя,
Усё жыццё між імі
й з імі мы.
То сонечнасць жыцця,
то вабім золак,
То мы гультайствам
па жыцці — пад дых.
Нам працы павучыцца бы у пчолак
Ці ў мурашоў.
А лепш — і ў тых, і ў тых.
Каб нас удасканаліць назаўсёды,
Каб нас любілі
ў профіль, і ў анфас,
Цярпенню нам вучыцца б у прыроды,
Ў яе!
Як толькі церпіць яна нас?!