Цікавы самы зборнік вершаваны,
Калі у пыле на паліцы тоне,
Ён, як мудрэц,
пазбаўлены пашаны,
Ён, як свабодалюб,
які ў палоне.
І вокладкі каркасам дамавіны
Сціскаюць шчыльна
Думкі,
Рыфмы,
Строфы,
І аўтар сэрцам згас,
не без прычыны,
Нібы распяты на крыжы Галгофы.
А колькі пазаўвагай
кніг славутых —
Сучаснасць дорыць ім сваю грымасу.
І ўсё ж калісьці
Пыл з іх будзе здзьмуты,
Іх вартасць прычакае свайго часу.