«Пазыч мне, мама, грошы, я вярну...»
І мама пазычала — гэта ж мама,
Хаця цішком збірала на труну,
Бо ўсіх пасля жыцця чакае яма.
Праходзіў месяц з горам напалам,
Зноў пенсію ў руках трымала маці...
— Пазыч мне, мама, грошы, я аддам,—
Як з-пад зямлі з’яўляўся сын у хаце.
А як бабулю мёртвую знайшлі
Чужыя людзі — вестку слалі сыну,
Страсаліся суседзі, як маглі
І на вяночак, і на дамавіну.
Бяды няўмольнай закруціўся млын,
Старая вёска гора гаравала.
І толькі штосьці прыпазніўся сын —
Ці не таму, што пенсіі не стала?