Мэр нiбыта важыў словы:
— Заўтра зрання прылятае
Весцi з намi перамовы
Дэлегацыя Кiтая.
Нам такiя вось кантакты
Абяцаюць, як заўсёды,
Шматмiльённыя кантракты
I ўсялякiя выгоды.
Каб нiводнай мiны поснай —
Скальце зубы iм у вочы!
Там, у iх, у Паднябёснай,
Скалазубяць днём i ўночы.
Кожнаму — у рукi скруткi:
Кветкi, пляшкi, сувенiры.
Хай музыкi дзьмуць у дудкi
На ўсе далi, на ўсе шыры.
Ды да сёмага аж пота
Кожнаму паклоны гнiце,
Ды блiжэй да самалёта
Мерседэсы падганiце.
Мэр абвёў суровым вокам
Ўсiх удзельнiкаў нарады:
— Каб нiводнага з папрокам
Не прыйшлося гнаць з пасады!
Ведайце, што ёсць прыкмета,
Заключыў ён менш сярдзiта,—
Уплыве сустрэча гэта
На далейшы лёс вiзiта.
* * *
Мэр пакуль тут верхаводзiў,
А ў другiм баку дзяржавы
Да сканчэння падыходзiў
Важны злёт калгаснай славы.
Трактарысты i даяркi,
Пастухi i паляводы,
Множылi з трыбуны шпарка
I прыросты, i прыплоды.
А праз дзень дасцiпнасць гэта,
Перамыўшы лiчбы ротам,
Пасля шумнага банкета
Адлятала самалётам.
Той банкет быў у навiнку
Тым, хто ў працы знемаглiся —
Многiя на дармавiнку
«Цераз край» перапiлiся.
I таму — крычаць не сорам
На ўсё горла ў самалёце.
I таму спявалi хорам
У завоблачным палёце.
Вышыня! Не бачна хатаў,
Нi людзей нiдзе, нi дрэваў!
Раптам хтосьцi з дэлегатаў
Крыкнуў зычна: — Хопiць спеваў!
Пiць i есцi на халяву —
Дужа розуму не трэба!
Я паспеў там зладзiць справу,
Вось! Трымайцеся за неба!
I бадзёра праз хвiлiнку
Развязаў свой клунак нейкi,
I дастаў з фанеры скрынку:
— Вось купiў што! Пчол сямейку!
Ды якiх! Пра iх пароду
Гаспадар мне патлумачыў:
«Нацягаюць столькi мёду,
Колькi свет яшчэ не бачыў!»
Што? Зайздросна? Не сумуйце!
Не ад сквапнасцi хвалюся.
Дома бочкi падрыхтуйце —
З вамi мёдам падзялюся!
Раптам лайнер здрыгануўся
На паветраных ухабах,
Разам i пчаляр кульнуўся,
Ажно трэснула у скабах.
А кампанii вясёлай
Жах на сэрцы лёг пудамi,
Бо раёк у скрынцы кволай
Пакацiўся мiж радамi.
I распаўся на кавалкi...
Нехта выдыхнуў: — Мой Божа!..
Хтосьцi крыкнуў: — Ёлкi-палкi!
Ой! Ратуйцеся, хто можа!..
Мiтусяцца пчолы з гудам,
Выхад адшукаць жадаюць.
Крык змяшаўся з перапудам:
— Памажыце! Заядаюць!
Да пiлотаў, у кабiну,
Сцюардэса заляцела:
— Пчол сям’я ў адну хвiлiну
Там зусiм рассвiрапела!
Як прызваць iх да парадку?
Як сабраць усiх нанова?
Аварыйную пасадку
Запрасiце тэрмiнова!
Дактароў падняць на ногi
Трэба — як тут не круцiся,
Бо без хуткай дапамогi
Нам нiяк не абысцiся...
А тым часам у салоне,
У адсутнасць сцюардэсы,
Людзi бегалi, як конi,
Пераскоквалi праз крэслы,
Кожны быў — гарбуз i толькi,
Хоць хвiлiнкi не прыселi.
Iх агнём спякалi болькi
Ад укусаў па ўсiм целе.
Тут пчаляр ад нейкай думкi
Закрычаў на ўсiх: — Прафаны!
Трыбушыце свае клункi,
Даставайце цэлафаны!
«Гарбузовыя абноўкi»
Хоць i позна, ахiнулi —
З цэлафана упакоўкi
На галовы нацягнулi.
* * *
Толькi-толькi дзень зачаўся,
Цiхi, цёплы, як нiколi,
Мэр са свiтай прыiмчаўся
У аэрапорт — на поле.
Да прылёту самалёта
Сама меней тры гадзiны.
Што ж, такая ўжо работа —
Шмат галоў, а мэр адзiны.
Ён адзiн любое чынна
Падрыхтуе, прадугледзiць.
Вось i сёння ён няспынна
Iнструктаж скрозь зубы цэдзiць.
Як дзяцей прывёў у школу,
Падначаленую свiту:
— Каб нiводнага праколу,
Бо згнаю пасля вiзiту!..
Сонейка сваёй пяшчотай
Далягляды атуляе.
Вось ужо i час прылёту —
Кожны ў неба пазiрае.
Ды дарэмна мэр тамiўся,
Ён не ведаў той прычыны,
Што у графiк ушчамiўся
Гарымотны рэйс пчалiны.
Мэр пакуль стаяў вясёлы,
Бо й не снiў, што беспардонна
Чхалi на кантракты пчолы
I на клiмат мiжнародны.
Але вось i час вiзiту!
Важна мэр пампуе шчокi —
Плаўна вынырнуў з блакiту
Спрытны лайнер срэбрабокi.
Пакацiўся па бетонцы,
Залiхвацкi раскруцiўся,
Блiснуўшы хвастом на сонцы,
I — ля мэраўцаў спынiўся.
Падагналi, як з аўралу,
Трап да лайнерава цела,
Да яго медперсаналу
На машынах наляцела.
Пруць насiлкi, цягнуць лекi.
Кiпяцiцца мэр ад злосцi:
— Хто дазволiў? Што за здзекi?
Прэч адсюль — тут нашы госцi!
Мэр шырэй разявiў ляпу,
Што казаць: улада — сiла.
I з насiлкамi ад трапу
Медыцына адступiла.
Сталi збоку паслухмяна,
Прагнуць хворых абяцаных.
А на трап ступiлi п’яна
«Гарбузы у цэлафанах».
Дзiўным быў дэбют вiзiта,
Мэр сачыў за гэтым пiльна.
Зашаптала мэра свiта:
— Гляньце, як жывуць стэрыльна!
Паднябёсная высокасць
Перакрыла чуткi значна —
Чулi мы пра касавокасць,
Тут зусiм вачэй не бачна...
Гаркнуў мэр: — А мы адсталi,
Нас кiтайцы абмiнулi!
Тут яму мяшок дасталi
I на вушы нацягнулi.
Мэр пачаў: — Сябры! Браточкi!
Хлеб i соль вам Беларусi!
А ў адказ: — Рыхтуйце бочкi,
З вамi мёдам падзялюся!
Хiтры мэр змiкiцiў сходу,
Кажа свiце праз iмгненне:
— Вось i на пастаўку мёду
Падпiсалi пагадненне.
Запiлiкалi музыкi,
Кветкi ў ход пайшлi, дарункi,
Ўсе злiлося: смех i крыхi,
I абдымкi, й пацалункi.
А пчаляр падкiдваў жару,
Мiтусiўся ўсё: — Браточкi!
Вы ж мне падрыхтуйце тару,
Не забудзьцеся пра бочкi!..
Толькi сеў у мерседэсы
Гэты гвалт мэра-калгасны,
Як спусцiўся з паднябесся
Новы лайнер першакласны.
Iероглiфы кульгава
Фюзеляж аблюбавалi.
Дактары натоўпам жвавым
Да яго пашыбавалi.
Ды сiлком гасцям гаротным
Ткнулi нейкiя уколы...
А над паласой узлётнай
Весела кружылi пчолы.