Мы назіраем відавочна
Адклаўшы справы ў бок,
Як у гадзінніку пясочным
Струменіцца пясок.
Трэба прыдумаць так! Цікава!
І гэта вабіць нас.
Але гадзіннік — не забава,
А наш бясцэнны час.
«Жыве» гадзіннік двухбакова,
Яшчэ і зноў яшчэ —
Перавярні — і ён нанова
Пясочна пацячэ.
І час працуе без упынку,
Адсейвае гады.
І кожны год, нібы пясчынка,
Цячэ у нікуды.
Вось так жывём пад вокам Божым
Да фінішу свайго.
Крутнуць жыццё, на жаль, не можам,
Каб зноў пачаць яго.