— Заўтра свята, дзякуй Богу! —
За сняданкам кажа маці —
Ты, дачушка, мый падлогу,
Трэба ўсе вуглы прыбраці.
Пабяліў бы печ ты, Федзя,—
Павярнулася да мужа.
— Ну а хто пад ложкі ўлезе,
Шмат там рознага задужа.
Ўжо вясна, а там валёнкі,
Іх — за печ, другое — ў сенцы.—
І зірнула на Сымонку,
— Ты, сыночак, гнуткі, тонкі,
Пазгінай крыху каленцы.
Ну а я здыму гардзіны,
Разам з мылам дам ім свежасць.
А праз нейкіх тры гадзіны,
Дровы ў печ — займуся ежай...
Свята! Ды якое свята!
Кожны ў працы — і не дзіва.
Спраўна поўнілася хата
Дружнай гаманой руплівай.
Ну а мы ім пажадаем
Ўсё прыбраць прыгожа, чынна.
Лепш мы заўтра завітаем
За святочны стол гасцінны.