Вечарэе...
Прахалода
Па нізінах сцелецца.
Вечар гасне без прыплода,
А вось ноч расцеліцца.
Зоркамі нясмелымі,
Туманамі белымі.
Дагарае дня астатак,
Сумна цемрай крышыцца.
З поля йдзе паволі статак,
Вымямі калышыцца.
Пахнуць хаты ўдоямі,
Дзеці сырадоямі.
Светлячок, нібы ліхтарык,
На галінцы ўтуліцца.
Піскнуў весела камарык,
Укусіць рыхтуецца.
Ах ты, надакучына,
Мелюзга пякучая.
Нехта спіць, камусьці гулі,
Гукі — як даведнікі.
Гэта ж бачылі і чулі
Продкі-папярэднікі.
Гэта й іншае у свеце,
Хай адчуюць нашы дзеці.