Но люблю мою бедную землю
Оттого, что иной не видал
Осип Мандельштам
Зямель я бачыў шмат, іх не злічыць,
А родны дом стаяў перад вачыма.
І з-за мяжы мне ён слязой блішчыць
І ў гэтай кроплі ўся мая Радзіма.
Чым больш краін я бачыў, тым мацней
Любіў сваю зямлю і край мой мілы,
Дзе роднасцю пяшчоціць ад людзей,
Дзе нарадзіўся і адчуў я крылы.
Зямель я бачыў шмат, больш не жадаю
Даўно пераканаўся сэрцам я.
Што за ўвесь свет мне даражэй мой краю
І хатка нізкастольная мая.