Не шкадуйце мяне.
Шкадаванне — не лепшае
з мноства пачуццяў.
Шкадаванне душу не кране,
Прыніжэннем яе схалане,
рэха болю ў душы будзе чуцца.
Не шкадуйце мяне,
не ўздыхайце.
Лепш акрэсліце праведным,
крэмневым словам.
Што было, узгадайце,
Ў лазні памяці
венікам смела хвашчыце яловым.
Вось і ўсё, і фінал...
А, магчыма, чагосьці,
больш значнага
І невядомага толькі пачатак.
Перасадка... вакзал...
Дзе вагон для таго, чый багаж —
на сканчэнні аж восьмы дзясятак?