Зіма чакае нас
пасля смугі асенняй,
Мы целам — на клады,
а вось душа куды?
І нават калі ёсць
душы перасяленне,
Нікому б не жадаў
сваёй душы-бяды.
Я адпакутваў век
без сну і без спакою,
Ў кіпенні хваляў-спраў
былі гады і дні.
Нікому б не жадаў
жыцця з душой такою,
Бо гэта не жыццё,
а кіданні ў агні.
Жыццё — кароткі час,
душа свой век бязмежыць,
І не ўсё-роўна нам,
што будзе пасля нас.
Перасяленне душ
ад нас хоць не залежыць,
Мы ім жадаем жыць
у больш прыстойны час.