Вясны прыход чакаеш, нібы свята,
Як таямніцу —
новая заўжды.
З вякамі — маладзее мнагакратна,
І сам вясной —
нязменна малады.
На ўсё і ўсіх
яе ўплываюць чары —
Ляціш да сонца —
нібы матылёк,
Празрыстасцю напоўненыя мары,
Акрылены надзеяй кожны крок.
Вясна ва ўсю прыкладвае старанні,
Яшчэ што б упрыгожыць — разважае.
А першы гром —
як першае каханне,
Крыху трывожыць —
і крыху пужае.