Здаюся нейкім непатрэбным,
А часам — лішнім у жыцці...
Ці не пара ў нябыт сысці?
Усё сшарэла і панікла,
Вакол — свядомасці клады...
Надоўга гэта — на гады.
У паміраючай надзеі
Дыханне, пульс — каля нуля...
Замёрлі неба і зямля.
О, гэты песімізм незваны...
Дзень не прыходзіцца на дзень —
Вунь, бліснуў сонечны прамень.