Каханню і жонцы прысвячаю
Вусны — як ружы,
Вочы — азёры.
Смех — як крынічка,
Вып’е і хворы.
Бровы — два крылы,
Локаны — хвалі.
Словы ласкавыя
Прычаравалі.
Рукі — пяшчота,
Сэрца — загадка...
Сёння — Таццяна,
Некалі — Татка.
*
Лёгка красуняй
Замілавацца...
Колькі дзяўчыне?
Толькі сямнаццаць.
Звонкі світанак,
Майскія чары,
Ветразь пунцовы,
Светлыя мары.
Сэрца кранае
Подых вясновы.
Свет навакольны —
Толькі ружовы.
Родзіцца кветка
Хутка з бутона.
Цягнецца кветка
К сонцу штодзённа.
Казачны водар
І прадчуванне —
З казачным прынцам
Хутка спатканне.
Хто ж не чакае,
Хто ж не жадае,
Каб закіпела
Кроў маладая?
Хто ж не жадае
Полымя страсці?
Хто ж не чакае
Вечнага шчасця?
*
Хлопец сумуе,
Шчасце шукае.
Сэрца на волю
Ён выпускае.
Лётала птушкай
Сэрца па свеце —
Можа, хто будзе
Хоць на прыкмеце.
Лётала птушкай
Сэрца не мала —
Бачыла многіх,
Ды не кахала.
Кожны сустрэне
Позна ці рана
Toe, што Богам
Наканавана.
*
Сэрцы — шукаюць,
Сэрцы — імкнуцца,
Сэрцы ніколі
He размінуцца.
Разам ляцець ім
Лётам няспынным.
Стануць два сэрцы
Сэрцам адзіным.
Неспадзявана
Мары збыліся —
Сэрцы сустрэліся,
Лёсы зліліся.
Вочы ў вачах
Раптам расталі,
Нібы малітву
Вусны шапталі:
— Зорачка!
— Месяц!
— Сонейка ўстала —
Я адшукаў цябе!
— Я прычакала!..
Быццам над імі
Хтосьці нягучна
Песню кахання
Пеў мілагучна,
Быццам бы знікла
Усё на планеце.
І засталіся
Двое у свеце.
Сэрца нячутна
Сэрцу казала:
— Я прычакаў цябе!
— Я адшукала!
— Любая!
— Любы!
—Адзіная! Краска!
— Голуб!
— Галубка! Чароўная казка!
Выраслі крылы
Раптам, здаецца.
Недзе унізе
Зямля застаецца.
Недзе Зямля
Міражом застаецца.
Песня кахання
Сэрцам пяецца.
— Родная!
— Родны!
— Пралеска!
— Адзіны!..
Песня кахання
Хлопца, дзяўчыны.
*
Хопіць лунаці
Ім паднябесна.
Трэба й жыццё
Ладзіць сумесна.
Колькі б ні марыць,
Hі мілавацца,
А на Зямлю
Трэба вяртацца.
Тут іх чакаюць
Расчараванні,
Тут сустракаюць
Выпрабаванні.
Век чалавечы —
He толькі забавы.
Розныя рэчы —
Словы і справы.
*
Колькі ж сумесна
Год «апранулі»?
Дзесяць ці дваццаць?..
Трыццаць мінулі.
Тысячы дзён —
Болей пакутаў.
Трыццаць гадоў
Рваліся з путаў.
З путаў бясхлеб’я,
З путаў бяспраўя,
З путаў бяздом’я,
З сацраўнапраўя.
— Любы, паслухай...
— Слухаю, Татка!
— Хутка у нас
Будзе дзіцятка...
— Будзе дзіцятка?!
Радасць якая!
Што ж па шчацэ
Кропля блукае?
— Дзе потым жыць?..
Вось дык загадка.
Выганяць вон
Нас з немаўляткам...
— Што ты? He плач!
Знойдзецца выйсце.
Будзе і ў нас
Вугал калісьці...
Хібы жыцця
І павароты...
Песня кахання —
Сумныя ноты.
*
Шчасце прыйшло —
Бог даў дачушку!
Ў сэрцы — святло,
Слёзы — ў падушку.
He набылі
Вугал жаданы.
Дзе ён спакой
Уладкаваны?
Радасць нясе
Свет гэты боскі.
З ёй пакрысе —
Слёзы, абноскі.
Тысячы дзён,
Дзён паўгалодных,
Жахі, як сон,
Могілкі родных.
Мары і мэты
Гінуць паціху...
І ні прасвету,
І ні прадыху.
*
З першых гадоў —
Смутак, блуканні...
Чуецца зноў
Песня кахання.
— Мілая! О-ой!
Плакаць прыспела?..
— Глянь, што са мной,—
Я пасівела...
— Што ты? To ж снег
Так серабрыцца...
— Кінь ты свой смех!
Мне ж — толькі трыццаць...
— Што сівізна?! —
Сонца ў букеце!
Ты ж, як вясна,
Лепшая ў свеце!..
Песня кахання
He заціхае...
— Доля ты, доля,
Доля цяжкая.
Доля сляпая,
Доля глухая...
Песня кахання
He заціхае.
— Любая!
— Любы!
— Мілая!
— Мілы!..
Словы пяшчотныя,
Поўныя сілы.
Як маладосць,
Як ратаванне,
Добра, што ёсць
Песня кахання!
*
Вусны — як ружы,
Вочы — азёры,
Смех — як крынічка,
Гоіць і ў горы.
Бровы — два крылы,
Локаны — хвалі.
Словы ласкавыя
Прычаравалі.
Рукі — пяшчота,
Сэрца — загадка...
Сёння — Таццяна,
Некалі — Татка.
2000