У зямлю бацькоўскую
лёс жыцця увораны.
Тут сцяжынкі росныя
сплёў я ў каляю.
Вёскай я народжаны,
Вёскай я адораны,
Вёсцы й завяршоўваю
я душу сваю.
Мроямі юнацкімі
прагнуў за аблокі я,
Верыў я, што марамі
сэрца наталю.
А зямля ўшаноўвала карані глыбокія,
Моцна ўрос якімі я
ў родную зямлю.
Вёска мая мілая!
На зямлі адзіная,
На тваёй я шчырасці
шчыра жыў і рос.
Ты мая балючая
песня лебядзіная,
Тут я не саромлюся
пры сустрэчы слёз.