Жыццё, як п’еса
для аднаго акцёра,
Іграй, здаецца,
усё і ўся уволю.
Ды не, на жаль, —
іграў адно учора,
Было, напрыклад,
на сцэне лёсу гора,
А сёння —
ў камедыйную лезь ролю.
Штодзень —
да новай ролі падрыхтоўка,
Хоць ты й галоўнай
ролі выканаўца,
Вакол —
Віхор людзей,
Кішыць масоўка,
І ты ўжо збоку,
на запáснай лаўцы.
І ужо твой тэкст,
што ты вучыў старанна,
З тваіх падмосткаў
чытае хтосьці лоўка.
Галоўны ты,
ды не табе пашана,
Ты адпіхнуты,
ты — ужо масоўка.
Акцёр ты знаны,
толькі не прызнаны
У мітуслівым
Гвалт-кардыбалеце.
Чуваць у гэтым тлуме
Гарлапаны,
Наперадзе —
акцёры па анкеце.
Я сёння буду ўсё ж
у новай ролі,
Зусім не ў той,
што выканаў учора.
Сваёй я ролі
не аддам ніколі
І абыйдуся
Без паслуг суфлёраў.