Жыццё мінае — шурам-бурам,
Плады зрываю.
І пад чырвоным абажурам
Век дажываю.
Жыву па-свойму — і жыць не сорам
Варонай белай,
Бо даспадобы спяванне хорам
Вароне шэрай.
Ступіць бы правай — я ўсё левай,
Відаць — патрэба...
Дык вось за што Адама з Евай
Прагнаў Бог з неба!