Далёка да зімы —
і не далёка,
Нярэдка поўнач
холадам дыхне.
Хоць восень прыгажосцю
лашчыць вока,
Усцешаны мы восенню і не.
Няспынны ён —
усіх часоў гадзіннік
Што дзень —
то новы стрэлак абарот.
І хоць тут трэсні ў лоб —
падводзяць вынік
Усе і ўсё —
быў плён альбо няўрод.
Душу на тым,
што здзейснілася, грэеш,
І адчуваеш
творчых сіл прыліў.
Няўдалы час мінуў —
не перасееш
Як перасейваюць
няўсхожасць ніў.