Ад грахоўнай стравы тлустай
Вызвалю сваё жытло.
Накіслю душу капустай
Аж па першае чысло.
Буду піць ваду і сокі,
Бульбіну мачаць у соль.
У цямнюткі кут далёкі
Адфутболю алкаголь.
Рыбнага — дый то паўжменькі,
Прэч, тарты! — падцісну хвост.
Буду стрымліваць памкненні
Грахаўныя — пост дык пост.
Маю мару на прыкмеце,
Мёд яна ў душу ліе:
А, магчыма, на тым свеце
Спішуцца грахі мае.
Кепска векаваць без веры,
Хоць — бывай і пад трамвай.
Раптам хтосьці — грук у дзверы,
Госці ў хату — налівай!