Прачынаецца дзень —
і надзея жыве,
Што наперадзе
лепшых здзяйсненняў часы.
Вунь, пад ранішнім сонцам
блішчаць на траве
Маладыя крыштальныя
слёзы расы.
Ў кожнай кропельцы — свет,
не без слёз, не без нас,
Не без смутку і радасці —
лёсаў канон.
Прачынаецца дзень,
як дзіця кожны раз,
А ў канцы —
спрацаваны і стомлены ён.
Ноч сустрэне яго,
ноч яго паглыне
І патухне мінулых надзеяў агмень.
Ноччу дзень адпачне?
Амалодзіцца? Не!
Будуць новыя заўтра —
і ранак, і дзень.