Я іду, нібыта ў першы клас
Урачыста на спатканне з ранкам.
Месяц саступіў святлу і згас,
Промнік з ранкам
распачаў гулянку.
Прачынанне — незвычайны час,
Быццам прывітанне з маладосці.
Месяц згас —
але імчыць да нас
Новае, хвалюючае штосьці.
Можна жыць,
як той казаў, на пяць,
Штосьці страчваць
і знаходзіць многа.
Можна шмат...
Ды толькі б не праспаць
Ні жыцця, ні ранку —
анічога.