Прадночча...
Шаравата,
Куды вачмі ні кінь.
Прыгорбіліся хаты,
І толькі ад заката1
Гарыць рачная плынь.
І толькі ад туману
Дыханне халадка.
І хутка ўжо да рання
Павісне ноч нязвана,
Як вечнасці рука.
У лесе дзесь, далёка,
Пачуўся крык савы
І зорны дах высока,
І месяц зеўрыць вокам,
Як пільны вартавы.
1 Закат — захад сонца.