Абяцаюць заўтра навальніцу,
А яна ў маёй душы штодня.
Адпачынак —
Зубы на паліцу,
А з паліцы —
тлум і мітусня.
На тым тыдні
Абяцаюць спёку —
Што мне спёка
з той далечыні!
Халадку у сэрцы —
ні намёку,
Бо яно —
усё жыццё ў агні.
Абяцаюць лекавую цішу,
Тую, што з бяроз
азон ліе.
У душы яе я ненавіджу,
А ў прыродзе —
бласлаўлю яе.