Няўжо мы дажываем век —
Не, век не свой, а чалавецтва?
І спыніцца жыцця разбег
Ад прагназуемага бедства.
Прагнозаў шмат адкрыць змаглі
Вучоны свет і свет шаманны:
Канец жыцця — з глыбінь зямлі,
Самой зямлёй наканаваны.
Й другі прагноз вядзе не ў зман,
А напрарочвае сурова —
Устане дыбам акіян
І... нібы языком карова.
Канец жыцця — куды ні кінь,
І поўніцца пагрозаў чаша:
З касмічных далячынь-глыбінь
Імчыць да нас знішчэнне наша.
Між бедаў гэтых ёсць бяда,
Ёсць найжахлівы жах між намі,
Страшней, чым космас і вада,
Чым суперземлятрус — мы самі.