Ах, як шкада,
што сонца села,
Хоць лбом у дрэва трэсь.
А я ж яшчэ
душой і целам
Увесь у працы —
Ўвесь.
Чаму ж так позна
сонца ўстала?
Час шмат падзей нясе.
Мне будзе дня
і сёння мала
Адолець іх усе.
Адолець...
Лёгка на паперы,
На справе —
штось пад дых.
Зусім не цяжка
мець намеры,
Цяжэй «памацаць» іх.
Чаму жыццё
так нечакана
Між спраў спыняе нас?
Штось распачаць
хацеў старанна,
Ды адкладаў —
паспею, рана...
Бывай, праспаны час.