Прачнуўся раніцай —
і дзякуй Богу.
Дажыў да вечара —
хвала Яму.
Адолеў жыццяплынную дарогу?
Адвеснаваў?
Адлеціў?
А восень надыйшла —
чакай зіму.
Вось так і пратаколіць
час няўмольна,
Маланкава — народзіны і дол.
Мы — кожны паасобку і супольна
Трапляем у адвечны пратакол.
Ў яго трапляюць й нашыя учынкі,
Здзяйсненні, вехі радасці й бяды.
І толькі векапомныя адзінкі
На дошку памяці
трапляюць назаўжды.