Бываюць памяці правалы —
«Забыўся» — й ты не вінаваты
Мы маем прыкладаў нямала
Калі «адбельваліся» кáты.
Сышлі ў нябыт звяр’я абноскі,
Спіхнуў іх час з крывавай сцэны.
Ды чуюцца іх адгалоскі,
Хоць і жывуць нячутна гены.
Ці не таму кладуць на шалі
Хлусню і праўду-небараку
І супраць тых, каго знішчалі,
Той ген хлусню вядзе ў атаку?
Яшчэ у памяці дымяцца
Ахвяры, спаленыя ФАУ.
Прад імі б у нагах валяцца
І вам, бяспамятная фрау...
Жывуць нашчадкі тых злачынцаў,
Тых нелюдзяў антымаральных.
На іх таксама цень «гасцінцаў» —
Хатыні, Трасцянца і Дальвы.