На лецішчы, улетку,
Як нейкі тайны знак,
Вяртлявая суседка
Прыходзіць «проста так».
Прыладзіцца ў куточку,
Каленьмі блісь ды блісь.
І можа ўсю так ночку
Сваю раскладваць «жысь».
Што любіць кніжкі дужа,
Якія я пішу.
Як цяжка жыць без мужа,
Як сум лезе ў душу.
— А сум здароўю шкодзіць,
Адна я, ўсё адна...
Чаго яна прыходзіць?
Вунь, зноў ідзе яна.