Хаваюся ад марозу
У хату, ў жыццёвую прозу
Дзе — толькі ступі за парог,
Тут кожны куток,
Як радок,
Прачытаны мной —
На зубок.
І ўсё-ткі паэзія, браце,
Не ў цёплым запеччы,
Не ў хаце,
А там, дзе бязмежны абшар,
Дзе вецер — у грудзі, у твар,
Дзе лесу заснежаны веліч,
Дзе сонечных зайчыкаў безліч.
Ўсё гэта ў жыцці, ад вякоў —
Выток паэтычных радкоў.