Дождж забаўляўся клавішамі шыб,
Дасужы вецер падпяваў са свістам.
Завісла хмара, як разлезлы грыб,
Над лесам пашарэлым і плячыстым.
У наваколля выгляд — слёзны сум,
Яно слаце працівіцца адчайна.
А ў небе, перасільваючы тлум,
Птушыны клін, заплакаў развітальна.
Асіплы вецер з кроплямі дажджу,
У вокны б’ецца, просіцца у сенцы.
А я ў цяпле і ўтульнасці сяджу,
Гараць у грубцы весела паленцы.
Патрэскваюць, гудуць на ўсе лады,
І ліжа іх агеньчык языкасты.
За вокнамі — макрэча, халады,
А ў хаце — рай. Прыемныя кантрасты.