На якім рубяжы
Я памёр? Не гадайце!
На магільным крыжы
Пра мяне прачытайце.
Нарадзіўся — тады,
Раз і — лапці адкінуў...
Вось і ўсе вам гады —
Жыў — памёр. Ці загінуў.
Але й гэта — хлусня!
Дзе той час, першы самы?!
Дзевяць месяцаў я
Жыў у чэраве мамы.
Жыў сусветам сваім,
Бо зародак, як завязь,—
Зараджаецца ў ім
І любоў, і нянавісць.
Зараджаецца злосць,
Дабрыні свет нябачны...
Можа, гэта і ёсць
Час жыцця — самы значны?
Вось — і вынік прамы:
У віры дзён-паводак
Карыстаемся мы
Тым, што ўцяміў зародак.
І таму — у труне
Сон-спакой не сапсуйце:
Дзевяць месяцаў мне
Да жыцця прыплюсуйце.