Як гляну я ў акно —
Сціскае грудзі:
Вакол усё адно —
Машыны, людзі.
Зімой і гразь, і соль,
I чад над гэтым.
Ды не сціхае боль
У сэрцы й летам.
Прытулак гарадскі —
Мая няволя...
А недзе каласкі
Люляе поле.
Там лес прыціх ад дум,
Спакой глыбокі.
Там жураўліны сум
Нясуць аблокі.
Карпілаўка — мой лёс,
Жыцця крыніца.
I летам, і ў мароз
Хвалюе, сніцца.