Мінулае — часовая уцеха,
Аб незваротным —
боль на ўсе часы.
І у душы маёй
былога рэха
На розныя гукае галасы.
Душа — мой Храм,
ды вернікаў не стала
Пайшлі з жыцця
ў святое небыццё.
Рэальнае жыццё адсвяткавала
А прывіднасць былога —
Не жыццё.
Па волі Ойца
Й Сына,
Й Святадуха,
Хто нас пусціў у свет
і прыме нас,
Мне засталося
успаміны слухаць
І бачыць той,
даўно мінулы час.