Канчаецца жыцця майго дарога,
Задумваюся я й не першы раз —
Што я зрабіў?
З чым я прыйду да Бога?
Як выкарыстаў дадзены ім час?
О гэтыя пякучыя пытанні!
Б’юць бізунамі па спіне забаў.
Між гуляў прыкладаў я намаганні,
Каб больш карысных назапасіць спраў.
І ўсё ж прад Богам стану я жалобна
Узяўшы ў рукі вечнасці свячу,
А на пытанне: — Жыў ты Богаўгодна?
Ў адказ я сарамліва прамаўчу.