Было такое — і не ў сне,
І сёння ёсць, браточкі —
Бягуць рамонкі да мяне,
Валошкі і званочкі.
Ледзь выйду ў поле ці на луг,
Яны мяне абкружаць,
Як быццам я іх лепшы друг,
Які ва ўсім услужыць.
Я — услужу, я ахіну
Любоўю вас ахоўнай.
Я рваць не стану ні адну
З вас, красачак чароўных.
Ці ж для таго вы тут раслі
Ў спякоту, ў навальніцы,
Каб адарваць вас ад зямлі,
Дзе даў Бог нарадзіцца?