Вясна пераблытала планы мае
І думкі мае,
І намеры —
То квеціцца,
То салаўямі пяе,
То кліча і кліча за дзверы.
І я не ўтрымаўся.
Ці ж мог сказаць «не»?
І выйшаў:
— Вітаю, спакуса!
Змагла ты між справаў
Заўважыць мяне —
Я ўсцешаны і ганаруся.
О сорам!
Памылка па сэрцы скрабе,
І расчараванне дзе дзену?
Гукала вясна
Не мяне да сябе,
А клікала лета на змену.