Мазгі ламаю я дарма,
Незразумелага нямала.
Міністр быў, цяпер няма,
Яго ратацыя злізала.
Нікуды без яе, на жаль,
Ратацыя — жах памінальны.
І перад ёю «вертыкаль»
Кладзецца ўся гарызантальна.
Мой лёс, ты данасіўся ўшчэнт,
Цяпер праблема вось якая:
Паколькі я не прэзідэнт,
Мяне «ратацыя» чакае.