Дзед збіраўся ўжо памерці
Пакорна, без злосці.
Раптам — стукаецца ў сэрца
Хтосьці альбо штосьці.
Што за з’ява!
Што за ліха!
Дзед расплюшчыў вочы
І дапытваецца ціха:
— Хто і чаго хоча?
— Ты ў мяне рубель пазычыў,
Вось і Бог за сведку,
Не аддаў, а замантычыў,
Я й міліцыю паклічу! —
Чуе гвалт суседкі.
— Прыкішэніў суму гэту,
Лёг і гора мала!
Я цябе б і з таго свету
За рубель дастала! —
Вось хто грукацеў у дзверы
Так, што няма спасу —
І памерці з-за халеры
Ой, не будзе часу.
Давялося ўстаць з пасцелі,
Каб аддаць пазыку.
Раптам людзі наляцелі
Ад такога крыку.
— О-о, дык тут у вас «амуры»,
Любіш, дзед, суседак!
Захварэў, а шуры-муры
Ладзіш напаследак.
Дзед адчуў прыліў імпэту,
Ліха азірнуўся.
Ён нібыта з таго свету
У жыццё вярнуўся.
— Калі ўжо такія госці,
Рэж, суседка, сала!
Дзеля гэткай весялосці
Й пляшкі будзе мала!