Паэты і улады,
Нібы агонь і лёд,
Нібыта хрэн і мёд,
Быццам тапор і сук.
Агонь цяпло стварае,
а лёд міжволі тае,
Тады агню — каюк.
Таму ім паасобку
Было б лягчэй ісці,
Ды не паставіш кропку
На жыцці.
Без Музы сум ліецца.
Без лёду ўсё псуецца —
Ратуй нас, прыгажосць!
Хай будзе ўсё, як ёсць.