Раўлі у лесе пілы лесніковы,
Бяроз дзялянку рэзалі на дровы.
Што па квітках збывалі, што налева,
Ў цане — было і ёсць любое дрэва.
Бензапіла — для дрэў усіх пагроза,
Й знікалі за бярозкаю бяроза,
Валіліся, спаткаўшы злую долю,
І падалі, каб не устаць ніколі.
Развітвацца з жыццём заўсёды цяжка,
А тут вясна прыйшла уладна й важка
І ахінула ўсіх прыветным вокам,
Заплакалі сваім жалобным сокам
Калекі пні пазбаўленыя дрэваў,
Не будзе чутна тут птушыных спеваў.
Раўлі у лесе пілы, пілавалі
Бярозак, што аб будучыні дбалі,
Жылі, раслі і марылі аб шчасці,
Ды давялося на зямельку ўпасці.