Даўней было галоўным праца,
Пра ўцехі думалася мала.
Даводзілася харчавацца
Звычайным — бульба, хлеб ды сала.
І малачко было па густу,
Капустцы кіслай — не загана.
Сучаснік скрывіцца: — Не густа!
Не ўхвальна! Не збалансавана.
Ці ж гэта ежа! Смех курыны!
Ненавуковасць — адназначна.
Дзе каларыйнасць? Вітаміны?
Дзе разнастайнасць блюдаў смачных? —
Мяняемся мы ўсебакова,
Мадэрфіцыруемся генна.
Меню складаем навукова
І збалансоўваем нязменна.
Ядзім мы з густам, першакласна,
Нярэдка, на бягу, галопам.
Куды цяпер да нас сучасным
Усім Амерыкам, Еўропам?
І вось яно, гадоў каранне:
Лёс чалавецтва лёг на шалі —
Збалансавалі харчаванне,
Ды душы разбалансавалі.