Разгулялася безгаловіца,
То заплача, то запяе.
Вецер моліцца,
Ў дзверы ломіцца,
Снег шрапнелісты
Ў шыбы б’е.
Вылятае гудзенне з коміну,
Як з агромністае дуды.
Сэрцу ў лютым набілі аскоміну
Завірухі і халады.
Мітусіцца, плыве, гайдаецца
Белай навалачы сцяна.
Сэрца ж думкаю саграваецца,
Што за лютым ідзе вясна.