Усё, што не сказаў я сваім родным,
Не дасказаў, адкладваў — потым, потым,
Пячэ душу маю агнём халодным
І сэрца труціць час той незваротным.
Я шмат сказаў ім і кажу не мала
Цяпер, калі мяне ніхто не чуе,
Запознена кажу, як іх не стала —
І гэтым я сваю душу лінчую.
Не пацячэ мінулы час нанова,
Адзін без іх даўно я — шматгадова.
Ніхто мне не адкажа аніслова,
А я вяду ўсё з роднымі размову.