Калі падводжу вынік спраў,
Заўжды разгублена дзіўлюся —
Я менш пасеяў, чым сабраў,
І менш ты лашчыў, чым караў,
Такі загадкавы Ісусе.
Ў канцы — які ж гэта аванс?
Багата — творчай нівы збожжа.
Больш зжаў, чым сеяў — дысбаланс,
За што такая шчодрасць, Божа?
І ўсё ж — я працаваў на знос,
Я не лічыў ні дні, ні ночы.
Заўважыў толькі ты, Хрыстос,
Я адыду — «разуй ім вочы».